Yusuf AKATAY

Merhaba hocam. Ben 19 yaşında düzenli mastürbasyon yapan normal heteroseksüel bir erkeğim. Bundan yaklaşık 3.5-4 yıl falan önce bir defa hep aynı şekilde mast yapmaktan sıkıldığım için mast yaparken farklılık olsun diye anüsüme orta parmağımın ucunu sokmuştum. Ve sonra ayrı ayrı zamanlarda da mast yaparken bunu birkaç defa yapmıştım. Bu olayın üzerinden bir süre geçtikten sonra acaba bunun erkekliğime bir zararı oldu mu? Acaba erkekliğimi mi kaybettim? Diye korkmuştum ve bunu yaptığıma çok pişman olmuştum ve ondan sonra bir daha böyle bir şey yapmamıştım. Sorum şu ki, acaba böyle bir şey yapmamın gerçekten erkekliğime bir zararı olmuş mu? Erkekliğimi kaybetmiş miyim? O zamandan beri bu olaya takıntılı kaldım ve her ne kadar unutmaya çalışsam da unutamıyorum. Bunu yaptığıma çok pişmanım ve bu olay beni her düşündüğümde rahatsız ediyor ve canımı sıkıyor. Bu olay yüzünden geçmişe takıntılı kaldım ve hep kendimi mutsuz hissediyorum. Bunun pişmanlığını yaşıyorum ve unutamıyorum. Kafamda hep acaba geçmişe dönebilir miyim? Bu olayı yaptığım zamana geri dönüp bu olayı değiştire bilir miyim? gibi karışık sorular dönüyor ve bu beni rahatsız ediyor. Gerçekten böyle bişey mümkün mü? Ya da bu olaydan nasıl kurtulurum? Ve ya kafamdan nasıl silerim? Kafamda karışık sorular var ne yapacağımı bilmiyorum lütfen bu konuda bana yardımcı olur ve sorularımı cevaplarsanız sevinirim. Önceden teşekkürler.

Benim 18 yaşım var ve universite için okuyordum filan hem aile hem okul hem aşk filan derken çok yorulduğunu fark ettim. Herşey çok yorucu gelmeye başlamıştı ama kendime bunu göstermiyordum. Şimdi sonuçlarimi bekliyorum üniversite için ve annem okul hakkında olmasa da bir çok şey üzerinden üstüme geliyor ve ben artık dayanamayacak duruma geldim. Herşeye sinirlenip hemen bağırmaya başlıyorum. Büyük şeyleri geçiştirmeyi başarıp küçük şeylere takılıp çok bunaliyorum . Gerçekten çok yoruldum pisgolojim çok kötü durumda ne yapmamı önerirsiniz? şu sıralar bunu yapamıyorum .Sinirine hakim olamıyorum bütün şeyler üst üste geldiğinden gerçekten sinirlerine hakim olamiyorum. Dışarıya filan çıkınca kendimi suçlu gibi his ediyorum o kadar çocuk eziyyet çekerken ben niye geziyorum , şimdi mutluyum ama bir saat sonra yine kötü olucam düşuncelerini aklımdan çıkaramiyorum . Geceler ansızın saatlerce ağlıyorum. Tabiiki evdeki kimsenin haberi olmuyor. Göz şişliklerimden anlaşılınca da annem bunun için mi ağlağın nasıl ağladın öhö öhö mü? Diye sorularla da pişman ediyor. Ve herşey benim için git gite zorlaşıyor içime atdığım ve içimden atdığım şeyler çok acı gelemeye başlıyor artık

Dün eşimle uzun bir konuşma yaptik ve depresyonda olduğundan şüphelenmeye başladım çünkü herşeyde yetersiz olduğundan,hiçbirşeyi haketmediginden ve benim aksime kendisinin bana birşey katamadigindan bahsetti.Ben ne kadar teselli edici konuşmaya çalışsam da bir kârı olmadığını gördüm çünkü kendisini sevmediğini,benim cumlelerimin bile bunu değiştiremeyecegini,benim maddi manevi sıkıntıları kafama takmıyor olmamın onların gerçek olmadığı anlamına gelmiyor olduğunu söyledi.Sorunlarinin farkında ve çözüm yolu bulabiliyor ama sanki bunu hayata geçirmek için enerjisi yok,tükenmiş gibi gözüküyor.Gelecege dair çok umutsuz olduğunu görüyorum,daha dün yaptik bu konuşmayı ama ruh hali sürekli değişiyor gibi geliyor,dün ağladı,içini dokmesine izin verdim onu engellemedim bu sabah yine durgundu kahvaltida biraz güldük şakalaştik daha sonra yine durgunlaşti.Profesyonel yardım almak isteyip istemediğini sordum,neden alayım dedi.Bende sadece zihinsel sorunu olanlar gitmez ki psikoloğa dedim bunu kastettigini düşünerek.Daha sonra biraz durdu askeriyeye gideceği için engel olacağını söyledi (normal askerlik değil jandarma personeli olacak eğitime çağırilmayi bekliyor).Sadece kaydimin olması yeterli dedi bende ne diyeceğimi bilemedim,nasıl bir yol izlemeliyim bilmiyorum onu bu şekilde görmek çok üzücü şimdi tüm mutlu anlarında zorlanıyor rol yapıyormuş gibi geliyor.Seans alması için nasıl bir yol izlemem gerekiyor?