Burcu OĞURLU

Merhaba ben 20 yaşındayım. 2. Sınıf çocuk gelişimi bölümü okuyorum. Şehir dışında okuyorum. Bugün staj mülakatım vardı. Staj defterim tam olamamıştı. Ama ben yaptığımı sanıyordum. Ben okulumu durdurmak istiyorum ama bir yandan öğretmenlik hayalimi de gerçekleştirmek istiyorum. Bir yandan pastacı olmak da istiyordum. Sertifika alsam olur mu? Bu okuldan soğudum, yoruldum artık. Ne yapmam gerekiyor gerçekten kararsızım. Bugün okuldan geldikten sonra sürekli gözümden yaş akıyor. Ne yapmam gerekiyor neyi istiyorum. Gerçekten bilmiyorum. Ailemin yanına gitmek istiyorum. Bi yandan 1 yılım boşa mı gitcek? Şehir dışında okumayı ben istedim. Çok fazla arkadaş edinemedim. Sessiz, çekingen biriyim. Ne yapmalıyım?

Merhabalar adım Halit. 36 yaşındayım. Kız arkadaşımla çözemediğimiz bir sorun var. Kendisi 26 yaşında. Farklı şehirlerde yaşıyoruz. Instagramdan tanıştık.10 ay önce annesi vefat etti. Dünyası yıkıldı. Annesi ve kardeşiyle yaşıyor, babası ayrı. Annesinin vefatından sonra büyük travmalar yaşadı. Sanrıları vardı halüsinasyonlar sesler duymaya başladı. 4 ay boyunca gece gündüz annem beni bıraktı kimsem kalmadı diye ağladı halen annesinin yokluğunu kabullenmekte zorlanıyor. İşi bıraktı evden dışarıya çıkmak istemiyor. Benim zorumla tedavi görmeye başladı. Prozac Paroksetin Zolpidem Risperdal İnvega İmovane Citol gibi ilaçlar kullandı. Asıl sorunumuz şu Benimle yüz yüze görüşmekten çekiniyor. Annesinin vefatından bi kaç ay önce tanıştık dahaca hiç yüz yüze görüşemedik veya görüntülü konuşamadık 1 yıl oldu. Sadece fotoğraflarını görüyorum ve telefonda konuşuyoruz. Görüntülü konuşmak istediğim zaman hep erteliyor ve onu görünce beğenmeyeceğimden onu bırakacağımdan korkuyor. Sürekli benden zaman istiyor. Hep zaman verdim ama o zaman geldiğinde de biraz daha zaman verirmisin diyor. Güzel bi şekilde anlatıyorum onu bırakmayacağımı söylüyorum ama anlamıyor. İçinde bir terk edilme korkusu var. Panik atağı da var kötü oluyor. Beni bırakma hayatım yeniden tepetaklak olur diyor ve inanılmaz şekilde ağlıyor kıyamıyorum. Onu bırakmak istemiyorum sadece konuştuğu insan benim. Bırakırsam daha felaket depresyona girecek eminim ama ne yapacağımı da bilemiyorum. Kuzeniyle konuşuyorum ona da, beni bırakmasından çok korkuyorum ya bişeyler ters giderse beni beğenmezse onsuz nasıl hayatıma devam ederim, diyormuş. Neden böyle davranıyor hocam kullandığı ilaçların yan etkisi midir yoksa başka bi bağımlılık hastalığı mı çıktı ortaya. Neden bu kadar korkuyor Psikoloji de bunun bir adı varmıdır. Kendisini göstermede yaşadığı çekingenlik çok aykırı birşey değil mi ? yoksa yaşadığı bu kayıp sonucunda normal sayılabilir mi. Ve ben ne yapmalıyım görüntülü konuşmak için ısrar etmemeli ve ona istediği zamanı tekrar tekrar mı vermeliyim

Merhaba Burcu Hanım. Yaygin anksiyete bozuklugu ve depresiflik nedeniyle terapiye başlamıştım ancak deprem nedeniyle ara vermek zorunda kalmıştım şimdi yeniden aynı terapistime başlamayı planlıyorum. Fakat terapi sürecim ile ilgili bazı sorularım var. 1) Kendimi terapi esnasında çok kaygili hissediyorum asla rahat konuşamıyorum ve sürekli savunma halindeyim. 2) Terapistim bazen "Bu şehre yerleşmeyi dusunebilirsin, burası keyifli bir yerdir" gibi telkinlerde bulunuyor. (Zorunlu hizmetimi yaptığım için memleketimde değilim) ya da bazen anlattığım bir konu da ben de çok sinirlendim anlattığına benzeri şeyler söylüyor. Sizce bunlardan rahatsız oluyor olmam benim gereksiz kuruntularimdan mi kaynaklanıyor yoksa terapi süreci ile alakalı mı? Terapistimi de bi yandan seviyorum değiştirmek de istemiyor ama istemiyor gibiyim. Kafam çok karışık yardımcı olursanız çok sevinirim. Şimdiden teşekkür ederim iyi çalışmalar.